Een naam die iedereen kende. Een vrouw met de grootste borsten ooit, plotseling overleden. Wie was zij en onder welke omstandigheden overleed zij?
Liever luisteren? Klik hier voor de podcast
Éve Valois
Lolo Ferrari werd als Ève Geneviève Aline Valois geboren in Clermont-Ferrand, Frankrijk, op 9 februari 1963. Haar jeugd bracht ze, samen met haar 4 broers en zussen, door in de badplaats La Baule aan de Atlantische kust. Ze sprak vaak over haar problematische jeugd. Haar vader was ingenieur en was weinig tot niet aanwezig. Haar moeder, Catherine Valois, een sportlerares, verafschuwde haar. Éve begon in haar tienerjaren met een baantje in de bioscoop en wist op eigen kracht een paar model opdrachten binnen te slepen.
In 1988 trouwde ze, op 25-jarige leeftijd, met Eric Vigne, een 41-jarige voormalige drugsdealer die net uit de gevangenis was vrijgelaten. Vanwege haar succes in het modellenwerk, nam hij de management taken op zich. Na enkele jaren werd Eric gearresteerd omdat hij haar als prostituee liet werken.
Operaties
De borstimplantaten zelf waren beroemd aangezien ze door een ingenieur waren ontworpen die ook had meegewerkt aan het ontwerp van de Boeing 747. Met een geschatte bh maat van ongeveer 36T of 36MMM, was een speciaal voor haar ontworpen bustehouder geen overbodige luxe.
Naar aanleiding van de vele operaties en complicaties ontstonden er een aantal aandoeningen waar Lolo zwaar onder leed. Zo had ze, onder andere, slaapproblemen, omdat ze door haar borstomvang niet op haar rug of buik kon slapen. Ze kreeg hiervoor verschillende zware medicijnen voorgeschreven.
Lolo
Als artiestennaam nam ze "Lolo", Franse straattaal voor borst(en), maar ook een verwijzing naar "Lola Lola" een personage gespeeld door Marléne Dietrich. Als achternaam koos ze voor "Ferrari". Dit was de achternaam van haar grootvader aan moeders kant.
De Ferrari naam leidde tot een langdurige juridische strijd met het Italiaanse autobedrijf Ferrari, toen Lolo probeerde een lingerie lijn onder de naam "Ferrari Underwear" op de markt te brengen, net als een "Lolo Ferrari" pop. Aangezien haar naam niet verwees naar een geregistreerde naam maar naar de bestaande achternaam van haar opa, werd ze in het gelijk gesteld.
Filmfestival
In 1996 waren Lolo en Eric wederom aanwezig op het Filmfestival vanwege de vertoning van deze film. Ook hierna werd haar naam steeds bekender. Ze gebruikte deze publiciteit om een rol te krijgen in de televisieshow "Eurotrash", die werd uitgezonden op de Britse Channel 4.
Andere Europese shows volgden, waaronder een cabaretvoorstelling, waarin ze een striptease act deed en haar zangtalent liet zien. Een aantal erotische en daarna een reeks pornofilms volgenden, waardoor Lolo ook een bekende naam binnen de porno industrie werd.
In een poging de porno industrie vaarwel te kunnen zeggen, ambieerde Lolo een carrière in de popmuziek en nam ze 2 nummers op: "Airbag Generation" en "Set me Free". Daarna volgde het cabaretnummer "Dance Dance Dance" een een disco-hit cover "Do not leave me this way". De 2 laatstgenoemde liedjes werden echter nooit commercieel uitgebracht.
Hoe populair ze ook werd, het publiek kon haar niet los zien van haar borstomvang. Ze werd door vrouwen ook wel als "aanranding van het vrouw zijn" gezien. Lolo wilde aandacht, gezien worden, erkenning krijgen en dat deed ze door visueel op te vallen, maar dat creëerde een boemerang effect en Lolo raakte in een diepe depressie. Later gaf de regisseur van de film "Camping Cosmos" aan dat hij zich daar mede verantwoordelijk voelde, vanwege de rol die ze in zijn film speelde.
Verdachte omstandigheden
Volgens politiebronnen werd Lolo Ferrari op 5 maart 2000 dood aangetroffen door haar echtgenoot, in haar woning in Grasse, aan de Franse Rivièra. De zangeres, danseres en (porno)actrice werd 37 jaar oud.
Na 13 maanden in de gevangenis te hebben doorgebracht zorgde de uitslag van een derde medische analyse er voor dat de 59-jarige weduwnaar werd vrijgesproken van moord.
De uiteindelijke doodsoorzaak werd vastgesteld op "een medicatie overdosis in een chronische staat van verslaving, in combinatie met verstikking".
Of ze bewust voor deze overdosis heeft gekozen is niet bekend. Het was voor Lolo niet mogelijk op haar rug te slapen door de druk die ontstond op haar borstkas vanwege het enorme gewicht van haar boezem. Ook was daarom ook niet uitgesloten dat het gewicht van haar borsten uiteindelijk naar verstikking zou hebben geleid.
Lolo werd begraven op de Romiquiéres begraafplaats in Grasse, in het zuiden van Frankrijk, in een bovengronds graf zonder gedenkteken, zonder naam, zonder datum.
Michel Fourgon, een Belgische componist, schreef een opera getiteld "Lolo Ferrari". Het verhaal verteld over het tumultueuze leven van de actrice. Op 8 maart 2013 ging de opera in première bij de Opera van Rouen. Tussen de grote klassieke muziekstukken in de opera zijn afwisselingen met passages te horen, die zijn geïnspireerd op Lolo haar popliedje "Generation Airbag".
Klik hier voor de podcast
Bronvermelding:
www.nieuwsblad.be
www.famousinheaven.nl
www.nieuwsdossier.nl
www.hbvl.be
www.wikipedia.nl