Dit verhaal begint als een jongedame zich incheckt in het Plaza Hotel, Oslo.
Enkele
dagen later blijken haar creditcardgegevens te ontbreken, waarop een
bewaker aanklopt op de deur van kamer 2805. Vrijwel direct hoort hij een
pistoolschot.
Vervolgens blijft het stil.
Liever luisteren? Klik hier voor de podcast
Radisson Blu Plaza Hotel, Oslo
Het Plaza hotel is midden in centrum van Oslo te vinden en is met 117 meter het hoogste gebouw van Noorwegen. Het hotel bevat 37 etages, 678 kamers en werd door Koning Olav van Noorwegen geopend in 1990. In 1992 werd een voetbrug toegevoegd tussen het hotel en de Oslo Spektrum Arena, waar honderden evenementen per jaar plaatsvinden.
Mystery Guest
 |
| Bericht van de receptie naar #2805 |
Op woensdag 31 mei 1995 meldt een jonge vrouw zich bij de receptie van het Blue Plaza Hotel.
Ze had telefonisch gereserveerd en vult al het papierwerk in. Ze krijgt kamer 2805 toegewezen.
Op vrijdag 2 juni belt de jongedame naar de receptie om haar bezoek met 2 nachten te verlengen (tot en met zondag) en één maaltijd te bestellen via roomservice. Op dat moment ontdekt een receptiemedewerkster dat de opgegeven creditcard gegevens
niet kloppen of ontbreken en er worden pogingen gedaan in contact te komen met kamer 2805, door middel van meldingen via het televisiescherm. Van de 3 gestuurde meldingen wordt alleen de laatste melding, van zaterdag 3 juni 1995 rond 19:30 uur, via de afstandsbediening in de hotelkamer bevestigd, maar er komt niemand naar de receptie toe.
De hotelmanager pakt het ingevulde papierwerk van de jongedame er bij. De reservering staat op naam van de
21-jarige Jennifer Fairgate en ene Lois Fairgate. Een interessant detail is dat één van de receptiemedewerkers later zegt later deze Lois te hebben gezien bij het inchecken, maar niemand van de collega's kan dat bevestigen en Lois is later ook niet meer gezien.
Bij navraag bij het schoonmaakpersoneel gaf een kamermeisje aan dat er vanaf vrijdagavond, na het ontvangen van haar roomservice maaltijd, een "do-not-disturb"
bordje aan de deur van de Fairgate kamer hing.
Rond 19:45 uur vraagt de manager aan één van de bewakers om naar boven te gaan en te kijken of één van
de Fairgate gasten naar de receptie zou willen komen om de betaalgegevens te
controleren. Hierop gaat de bewaker naar de betreffende etage en klopt aan bij kamer 2805.
Precies op het moment dat de bewaker op de deur klopt, klinkt een pistoolschot.
Mogelijk schrikt de bewaker, waardoor hij wegrent en uit het zicht eerst de deur enkele minuten in de gaten houdt, om te kijken of er iemand naar buiten komt, maar het is ook mogelijk dat hij direct de lift instapt, terug naar de lobby, om versterking te halen. In beide gevallen is de kamerdeur zo'n 15 minuten buiten het zicht van wie dan ook.
 |
| Ingevulde formulier op naam van Jennifer Fairgate. |
Volgens
de politie lijkt alles er op dat de vrouw zichzelf van het leven
beroofde. Ze verliet het hotel niet of nauwelijks, ze was alleen, de
deur zat van de binnenkant op slot en er waren geen redenen om een
andere conclusie aan te nemen.
Maar, het duurde niet lang voordat er vreemde zaken naar boven kwamen.
Vreemde zaken
In één van de hoofdkussens zat een gat met daaromheen kruitsporen, alsof er een testschot was afgevuurd. Het kussen was daarna omgekeerd terug op het bed gelegd.
Jennifer had het geweer in haar hand, maar met een omgekeerde greep; haar duim zat op de trekker. Onderzoek wijst uit dat het bijna onmogelijk is om zo'n krachtig pistool op deze manier vast te blijven houden na het lossen van een schot. Logischerwijs zou het pistool door de terugslag uit haar handen zijn geslagen.
Verder was er op haar handen geen enkel spoor van kruit of bloed te vinden, terwijl het plafond en de muur achter haar voorzien was van de nodige bloedspetters.
Het
serienummer was van het pistool afgeschuurd, wat op zich ook al
een reden tot nadenken gaf. Een serienummer zit diep in het metaal ingegraveerd en is daardoor lastig te verwijderen. Alleen iemand die wist waar hij mee bezig was zou het nummer tot zover kunnen verwijderen. Na onderzoek vond de politie 6 van de 9 cijfers van het serienummer terug. Helaas vonden ze hiermee geen naam van de eigenaar van het pistool.
Er werden in de hotelkamer geen huissleutels of iets dergelijks gevonden, maar ook geen portemonnee of enige
vorm van identificatie. Wél werden beide uitgegeven keycards gevonden; die van Jennifer én die van Lois Fairgate.
Zaken als een tandenborstel, haarborstel of make-up ontbraken in de badkamer, hoewel er wel aanwijzingen waren dat Jennifer de avond van tevoren nog gebruik had gemaakt van de douche.
Van de aanwezige kleding ontbraken de labels en het betrof uitsluitend bovenkleding; een blouse en wat jassen. Bijzonder genoeg waren er geen broeken of rokken aanwezig. Verder werden in een zwarte lederen aktetas, van een duur Duits merk, 25 kogels aangetroffen, niet echt iets om standaard in te pakken voor een paar dagen hotel.
In een plastic tasje vond men een krant. De USA today. Op het plastic stond kamernummer 2816 geschreven. Tot op de dag van vandaag is niet bekend wie op dat moment geregistreerd stond op kamer nummer 2816,
Uit
latere gesprekken met het personeel bleek dat er, o.a., een koffer uit de kamer was
verdwenen. Deze koffer zou, qua uiterlijk, het personeel hebben doen vermoeden dat de
jongedame een stewardess was. Verder ontbraken er een paar schoenen die
de schoonmaaksters eerder in de kast hadden zien staan en een extra deken die
standaard over de bedden lag.
Wat zeker ook vreemd was; tegen alle hotelregels in wist Jennifer een kamer te boeken zonder zich te legitimeren, zonder vooruit te betalen of een creditcard te tonen. Daarnaast had ze op 2 andere hotelformulieren haar achternaam foutief gespeld als "Fergate".
Het
opgegeven adres op de hotel formulieren was van een klein dorpje in België.
Het dorp en de straat werden gevonden, maar het huisnummer bestond
niet.
Niemand, behalve één van de receptionistes, had de vrouw in gezelschap gezien van Lois. Het is niet bekend of hij ooit in het hotel of in de hotelkamer is geweest of waar hij gedurende het verblijf was.
De politie nam in eerste instantie aan dat Jennifer continue op haar hotelkamer aanwezig was. Een paar schoonmaaksters gaven echter aan dat zij de kamer hadden schoongemaakt op donderdagmiddag en dat toen géén van de gasten aanwezig was. Dat zou concluderen dat Jennifer
Fairgate in de tussentijd twintig uur achtereen afwezig was geweest. Een kijkje in de kamerdeur gegevens bevestigden dit.
In
de
kamer tegenover die van de Fairgate's, op nummer 2804, logeerde een Belg. Zowel tegen politie
als tegen de pers zegt deze man dat, toen hij het hotel verliet op de
zaterdagochtend, hij al verhalen had gehoord dat er vrouw was vermoord;
terwijl op zaterdagmiddag de bewaker pas op haar deur klopte en het schot hoorde. Toen de man werd geconfronteerd met dit feit noemde hij het zelf "puur toeval".
Tijdens haar
verblijf heeft Jennifer Fairgate twee keer gebeld en in beide gevallen was dat naar een niet bestaand nummer. De telefoonnummers konden worden
teruggeleid naar Jemeppe, een dorp 17 kilometer van Verlaine
vandaan, het dorpje die ze noemde in haar valse opgegeven adres.
Autopsie
Volgens
de hotel papieren was Jennifer 21 jaar oud, maar uit de eerste autopsie bleek ze eerder
rond de 30 jaar oud te zijn. Ze was slechts 1.60 meter groot en woog ongeveer 67
kg. Ze had blauwe ogen met donkerbruin tot zwart kort haar.
Haar gebit was diverse malen gerepareerd met gouden en porseleinen onderdelen, een veelgebruikte methode in Amerika, Duitsland, Oostenrijk en Denemarken. Het waren kostbare ingrepen wat impliceert dat ze van een rijke familie kwam. Desondanks leverde de gebitsfoto's geen identiteit op en ook haar vingerafdrukken konden niet worden gematcht.
Helaas werden er geen testen afgenomen voor het aantonen van alcohol, drugs of ander DNA.
Ze droeg zwarte kleding, een lange blouse, een bh, lang zijden ondergoed, kousen en hakschoenen van Italiaanse makelij. In haar reistas werden 3 lichtgekleurde bh's aangetroffen en 4 jassen, waarvan 1 van zwart leer, een ander van licht gekleurd wol materiaal. Alle labels ontbraken.
Aan haar rechter middelvinger droeg ze een gouden ring. Daarnaast een "Citizen Aqualand" duikhorloge, gemaakt rond 1992, gegraveerd met "W395".
 |
| De laatste maaltijd |
Op vrijdag om
20:06 uur in de avond werd Jennifer het laatst levend gezien toen ze
haar bestelde roomservice diner ontving. Volgens de bedieningsmedewerker was de hotelkamer op dat moment zeer schoon, haast steriel. Jennifer gaf de bediening een beloning
van 50 Noorse kroon (iets minder dan €5,-) wat veel meer was dan men
gemiddeld kreeg.
Deze roomservicemaaltijd werd onverwerkt aangetroffen in
haar maag, wat aangaf dat ze op dezelfde dag stierf als dat ze de maaltijd at,
niet een dag later zoals politie oorspronkelijk dacht. Dit zou de zure
geur in de hotelkamer kunnen verklaren die de bewakers zeiden te hebben
geroken direct na het ontdekken van haar lichaam. De zure geur zou één van de eerste tekenen van ontbinding kunnen zijn geweest.
Jennifers lichaam werd nog lang bewaard voor onderzoek en eventuele identificatie, maar helaas. Ongeveer een jaar na haar overlijden werd Jennifer begraven op Vestre Gravlund Cemetary in een anoniem graf.
Spion
Een gesprek met
een voormalig spion maakt duidelijk dat heel veel punten die als verdacht
worden omschreven in deze zaak, exact passen in het straatje van een spion. Het
uitknippen van kledingmerken is bijvoorbeeld een standaard procedure.
Het zou ook verklaren waarom werkelijk niemand haar als vermist heeft
opgegeven of interesse heeft getoond in de zaak. Dat zou ook de 20-urige periode van afwezigheid kunnen verklaren, omdat er wellicht sprake was van een tweede schuilplek.
Mogelijk werd haar familie veel geld geboden om de zaak te laten rusten en kwam daarom niemand zich melden of haar lichaam claimen.
Aangezien het hotel in de jaren ’90 regelmatig werd gebruikt voor belangrijke
politieke overleggen, waaronder de vredesonderhandelingen in het Midden-Oosten, leek de spionnen theorie niet heel ver gezocht.
Andere theorieën zijn dat ze een huurmoordenaar was, vanwege de vele aanwezig kogels, of een prostituee, vanwege de vele bh's en afwezige onderkleding, werkend vanuit een luxe hotelkamer.
DNA
In november 2016 werd Jennifers lichaam opgegraven om te testen op de aanwezigheid van DNA. De onderzoekers waren verbaast dat de overblijfselen nog in zulke goede conditie waren.
Een DNA profiel kon worden verkregen waaruit bleek dat ze van Europese afkomst was. Door uitspraken van de receptioniste toendertijd, die aangaf dat Jennifer niet alleen Engels, maar ook Duits sprak met een specifiek accent, werd haar afkomst toegewezen aan Oost-Duitsland. Onderzoek van tanden en botten gaf aan dat de vrouw eerder 24 jaar oud was, in plaats van de eerder opgegeven 21 en 30 jaar oud.
Ook nu wordt altijd nog gezocht naar meer informatie over "Jennifer". Er staan nog vele, vele vragen open.
Interessant om ook te lezen/bekijken:
Een Noorse journalist met de naam Lars Christian Wegner heeft deze zaak in zijn greep en laat niet meer los. Hij volgt de zaak sinds 1996 toen hij erover las en de vreemde tegenstrijdigheden ontdekte. Hij besloot zelf op onderzoek te gaan en zelfs nu, na ruim 25 jaar zou hij er alles aan doen om dit mysterie op te lossen.
Klik op deze link voor zijn website met meer informatie, interviews, filmpjes, foto's en meer.
Klik hier voor de podcast
Bronvermelding:
www.wikipedia.nl
www.netflix-nederland.nl
truecrimesocietyblog.com