Olivia Newton-John - & - Michael Owen Perry



 

Michael Owen Perry

 

Olivia Newton-John, waarom een blog over haar?

Omdat haar naam is gelinkt aan een
6-tal moorden en 1 vermissing!

 






 ---------------------------------------------------------------------------------------

Geen zin om te lezen? Luister HIER de podcast!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Olivia Newton John                                                            

Geboren op 26 september 1948 in het Engelse Cambridge, op haar 5e verhuisd naar Australië, en in de jaren 60 teruggekomen naar het Verenigd Koninkrijk. Ze scoorde haar eerste hit "If not for you" in 1971, geschreven door muzieklegende Bob Dylan.

3 jaar later kwam ze uit voor het Verenigde Koninkrijk op het 19e Eurovisiesongfestival met "Long live love", waar ze als 4e eindigde. Ze werd hiermee 1 van Engelands meest populaire zangeressen. Niet veel later verhuisde ze naar de Verenigde Staten waar ze internationaal haar naam vestigde door 5 nummer 1 hits te scoren.

In 1978 kreeg ze uiteindelijk wereldwijde bekendheid door haar rol in de film "Grease".

 

Stalker                                                                              

De eerste jaren van de 80's waren zeer zwaar voor Olivia.
Haar leven werd niet door 1, maar door 2 stalkers geteisterd. 

Één van de 2 was Michael Owen Perry. Perry beweerde dat Olivia een godin was die onder water in Lake Arthur leefde. Olivia was in 1982 zo bang voor hem, dat ze van Zuid Californië verhuisde naar het huis van haar ouders in Australië. 


An Insane Rage


Moorden                                                                           

Op zondag 17 juli 1983 liep Michael Owen Perry in Lake Arthur het huis binnen van zijn 2 neven. Bij binnenkomst schoot hij de 22-jarige Bryan LeBlanc en de 19-jarige Randy Perry met een jachtgeweer in het gezicht.

Michael Perry liep daarna door naar het huis van zijn ouders, 2 deuren verder. Er was niemand thuis. Hij snuffelde het hele huis rond en zocht overal en nergens naar spullen die hij kon gebruiken. Hij vond een aantal geweren. Vervolgens zette hij de radio hard aan. Michael Perry zijn ouders konden elk moment terug komen van vakantie. Hij maakte het zichzelf gemakkelijk en wachtte tot ze uiteindelijk door de achterdeur binnenkwamen. 

Toen zijn vader en moeder het huis betraden bleken ze hun kleinzoon en het neefje van Michael bij zich te hebben, de 2-jarige Anthony Bonin.

Bij binnenkomst probeerde Michael eerst zijn vader, de 48-jarige Chester, uit te schakelen door hem ook in het gezicht te schieten. Chester slaagde erin zich achter een televisietoestel te verstoppen voordat Michael het schot kon nemen.

Uiteindelijk wist hij het jachtgeweer vast te grijpen en probeerde het af te pakken, maar al zijn pogingen bleken vruchteloos. Het lukte Michael om een schot te lossen en doodde daarmee zijn eigen vader. 

Toen zijn moeder probeerde te ontsnappen via een zijdeur, schoot Michael ook haar neer. Ze wist nog net naar buiten komen, voordat ze instortte. Michael sleepte haar weer naar binnen en sloot de deur. Toen schoot hij zowel zijn vader, zijn moeder en zijn 2-jarige neefje met 1 schot in het gezicht. Daarna schoot hij diverse malen op de kachel in de woonkamer.  

Nu leefde alleen zijn zus nog, maar die zat veilig in een instelling, waar ze was opgenomen voor diverse psychische aandoeningen, net als Michael eerder in zijn leven.

Na de moord op zijn ouders en neefje, vluchtte Michael naar Washington D.C. 


Lijst                                                                             

Uit politieonderzoek bleek Michael tijdens de schietpartij 2 jachtgeweren en 2 pistolen te hebben gebruikt. Alle schotwonden waren van dichtbij gemaakt. De lijkschouwer verklaarde dat de schade aan de slachtoffers zo ernstig was dat het niet mogelijk was te zeggen hoeveel ingangswonden er waren.

Michael Perry werd al snel de belangrijkste, en daarna de enige verdachte.

Michael bleek onvindbaar. Het zou ruim 3 weken duren voordat FBI-agenten hem uiteindelijk in zijn hotelkamer vonden. De politie van Washington D.C. ontving een klacht van een man in een hotel, die zei dat een andere man zijn radio had gestolen. De beide mannen werden ondervraagd. Een van hen was Michael Perry.

Terwijl de politie bewijs verzamelde in Perry's hotelkamer, vonden ze een lijst die aangaf dat Michael speciaal naar Washington D.C. was gekomen om rechter Sandra Day O'Connor van het Amerikaanse Hooggerechtshof te vermoorden. Een van de artsen die Michael later onderzocht, kreeg van Michael te horen dat "geen enkele vrouw ooit boven een man zou mogen staan."

Politie vond uiteindelijk zeven tv's die op niets anders waren afgesteld dan ruis. Op elk scherm had Michael een paar ogen getekend met gekleurde stiften. Op de zijkant van de hotel-tv werden de namen aangetroffen van de 5 personen die hij even daarvoor had omgebracht in Lake Arthur.

Toen de politie de trailer van Michael doorzocht, vonden ze op de achterkant van een blanco cheque, een lijst met namen. Namen van mensen die hij wilde vermoorden.

De lijst bevatte de namen van familieleden die hij had gedood en de namen van enkele beroemdheden. Het woord 'hemel' stond naast de naam van elke persoon die hij had vermoord. Het meest merkwaardige was de kop die
Michael boven de lijst had geschreven: 'De tien geboden'.



 



 

Ontoerekeningsvatbaar                                                 

Michael Perry werd teruggestuurd naar Louisiana om terecht te staan. Vanwege zijn lange geschiedenis van opsluitingen in het Central State Hospital in Pineville vanwege psychische aandoeningen, leek het verstandig om het te gooien op ontoerekeningsvatbaarheid.

Maar in plaats daarvan pleitte Perry voor "niet schuldig", waarmee hij de doodstraf riskeerde.

Als onderdeel van zijn verdediging beweerde Michael dat hij zijn ouders had vermoord omdat hij boos op hen was omdat ze hem hadden laten opnemen. 

Later zou hij gevangenisbewakers hebben verteld dat hij zijn 2-jarige neefje had vermoord omdat hij "slecht was: een soort demon. Een soort heks. Hij was een heel slimme jongen – te slim voor zijn leeftijd.”

Zijn bizarre gedrag in de rechtszaal zou er ook toe leiden dat degenen die de zaak volgden, zijn gezond verstand in twijfel trokken. Perry maakte hoofdbanden van servetten en droeg deze soms naar de rechtbank. Hij verscheen vaak op blote voeten of met vuile kleding in de rechtszaal. Als hij al schoenen of sokken aan had, trok hij ze soms uit. Toen een verslaggever hem vroeg waarom hij dit deed, zei Perry: "Het is de levensstijl van de maffia. Je moet in beweging blijven." Ook had hij de neiging om te spugen en obscene gebaren te maken.

Olivia                                                                           

Tijdens het proces maakte Michael vaak opmerkingen die de omvang van zijn obsessie met zanger Olivia Newton John duidelijk maakten. Michael was natuurlijk niet de eerste man die geobsedeerd was door een figuur uit de populaire cultuur. Maar zijn bewering dat Olivia een godin was die onder water in Lake Arthur leefde, was beslist buitengewoon.

In de documentaire, "Hopelessly Devoted to You", werd gemeld dat Olivia in 1982 zo bang werd voor
Michaels stalking dat ze van haar huis in Zuid Californië naar het huis van haar ouders in Australië verhuisde. Een van de vele brieven die Michael Perry naar de ster stuurde, bevatten een foto van haar waarin haar ogen waren uitgekrabd.

Beveiligingsagenten brachten Olivia naar een veilige locatie, ze dachten dat Michael naar haar huis zou gaan. Op dat moment zwierf stalker Ralph Nau ook nog steeds door het land, maar nu was hun meest urgente taak het vinden van Michael Perry, die duidelijk van plan was Olivia te vermoorden. In de weken die volgden werden diverse personen uit Michaels leven geïnterviewd, waaronder zijn schizofrene zus en een vroegere buurjongen. De buurjongen vertelde dat Michael zijn hond had onthoofd. Michael Perry bleek zijn dokter te hebben verteld over zijn plan om 'mensen in groepen van tien te doden'.


Ogen                                                                           

Michaels ouders, Grace en Chester Perry, hadden lang gevreesd dat hij hen zou doden. Wanneer hij op bezoek kwam sloot Grace zichzelf op in het huis en liet hem niet binnen tenzij Chester er was. Ze verstopten hun wapens en gaven hem geld om te vertrekken.

Doordat zijn ouders hem geld gaven kon Michael Olivia Newton-John en anderen stalken.

Als kind had Michael nachtmerries. Het huis van Perry was op hoge palen gebouwd en hij begon te geloven dat dode lichamen uit de ruimte onder het huis door de vloer opstegen. Toen hij zes was, kwam zijn vader elke dag thuis van zijn werk en ondervroeg hem over zijn slechte gedrag, zoals fietsen op straat. Zijn vader wist dit omdat hij een buurman had gevraagd om op Michael te letten en zijn activiteiten te melden. Elke dag voordat hij naar zijn werk vertrok, waarschuwde zijn vader Michael: "Als ik naar mijn werk ga, laat ik mijn ogen thuis."

Toen Perry zijn vader in zijn gezicht schoot, zorgde hij er voor dat de ogen van zijn vader hem nooit meer zouden aankijken.




Moeder                                                                          

Op een dag kwam hij terug van zijn beroemdheden stalkings-trips en sloeg zijn moeder zo hard dat ze hem lieten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis. Hij ontsnapte en ging rechtstreeks terug naar huis. De politie vond hem daar, maar zijn moeder weigerde Michael in hechtenis te laten nemen.

Tijdens die gedwongen opname vertelde Michael de artsen dat toen hij zeven was zijn moeder hem tegen de kachel aan had geduwd, wat hem lelijke brandwonden aan zijn benen gaf. Elke dag zag hij de littekens en werd hieraan herinnert. Twintig jaar later waren de geweerschoten op de kachel zijn symbolische wraak. Michael haatte zijn moeder. Hoewel de brandwonden op zijn benen al lang waren genezen, wikkelde hij zijn benen nog steeds in verband om de littekens te verbergen.

Michael ontkende naar Olivia's huis te gaan, maar legde gretig uit waarom hij haar wilde vermoorden. "Toen ze in die film zat, had ze elke keer dat ze zich omdraaide een ander gezicht, weet je. Ze leek op mijn moeder in 1961, ... mijn moeder liep de kamer binnen ... ze had dit lelijke gezicht ... en het gezicht in die film deed me denken aan 1961." Hij loog tegen zijn eerdere verklaring, beschreef de ingang van Olivia's huis en zei: "... ik belde aan en er was een camera voor de deur ... ik kreeg de aandacht van dat meisje niet, en zij deed het' ik krijg de mijne ook niet... er is nog nooit zo iets in me opgekomen.'

Gefixeerd op Olivia's ogen, geloofde Michael dat zij verantwoordelijk was voor de lijken die volgens hem door de vloer van zijn ouderlijk huis opstegen. "Op haar HBO-special zag ik haar ogen van kleur veranderen. ... Ik vond het helemaal niet leuk. Dat meisje zou een heks kunnen zijn, weet je. Het leek op mijn moeder. ... Ik ben veel nachten opgebleven om hierover na te denken."

 

Baton Rouge                                                                     


Toen de rechtbank van Jefferson Davis Parish geen jury kon plaatsen, werd het proces van Perry verplaatst naar Baton Rouge. Zijn capriolen in de rechtszaal gingen daar verder. Hij was nu begonnen met het dragen van papieren banden om zijn tenen. Hij trok vaak rare gezichten naar de juryleden of maakte met luide stem opmerkingen over zijn 'connecties' met de maffia.

De rechter, Cecil Cutrer, liet uiteindelijk de twee rijen stoelen achter Perry vrijmaken zodat er geen toeschouwers gewond raakten.

 

Medicijnen                                                                        

De jury vond Perry schuldig aan vijf moorden. De rechter moest toen de moeilijke afweging maken of Perry toerekeningsvatbaar genoeg was om te worden geëxecuteerd. 

De rechter oordeelde dat zolang Perry het antipsychoticum Haldol zou nemen - zo nodig met geweld - hij in feite gezond zou zijn en geëxecuteerd kon worden.

Mogelijk werd deze beslissing genomen na onderzoek in de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof uit 1986, waarin rechters oordeelden dat een gevangene die niet begrijpt wat er met hem gaat gebeuren niet ter dood veroordeeld kan worden.




De American Medical Association en de American Psychiatric Association steunden allebei het standpunt van Michael Perry dat hij niet gedwongen zou moeten worden om de Haldol te nemen als hij het niet wilde.

Het Amerikaanse Hooggerechtshof vernietigde de beslissing van de rechtbank van Louisiana,
maar gaf geen advies en verwees de zaak terug naar het Hooggerechtshof van Louisiana. De Louisiana-rechters oordeelden dat een gevangene niet kon worden gedwongen om medicijnen te nemen, alleen maar om uiteindelijk te worden geëxecuteerd.

De rechtbank bepaalde : Een gevangene zoiets aandoen was geen medische behandeling, maar een vorm van straf.


Hij blijft in de gevangenis.


 ------------------------------------------------------------------------------------

Luister HIER de podcast!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bronvermelding:


bestofswla.com
en.wikipedia.org