Manege-houdster en amazone Larissa Dumont wordt dood in de paardenbak achter haar huis aangetroffen. Was het haar paard die haar doodbeet, werd ze geraakt door een spijker of was het toch haar partner Ronald, die haar van het leven beroofde.
---------------------------------------------------------------------------------
Geen zin om te lezen? Luister HIER de podcast!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het ongeval
Manege-houdster en amazone Larissa Dumont is op 27 mei 1997 rond half 9 in de avond om het leven gekomen tijdens of na een training met haar paard Jetalito Jet Set.
De succesvolle westernrijdster en moeder van een zoontje
van 3, werd 25 jaar oud.
De vrouw werd dood aangetroffen in de paardenbak
achter haar vrijstaande woning aan Blokland in het Zuid-Hollandse dorpje Nieuwveen. Uit onderzoek na haar
dood werd door de politie geconcludeerd dat ze stierf aan de gevolgen
van een beet van haar eigen paard.
Het was haar vriend Ronald die Larissa
lichaam in de paardenbak aantrof. Enkele meters verderop
draafde haar Quarter horse Jetalito Jet Set rond met bloed op zijn hoofd, mond en neus. Ronald was naar Larissa op zoek gegaan omdat ze langer dan gebruikelijk weg was gebleven.
Politieonderzoek wees uit dat het vermoedelijk om een ongeluk ging. De verwondingen van Larissa zouden door Jetalito zijn toegebracht. Hij zou zijn geschrokken en Larissa te lijf zijn gegaan. Ze had zeer zware verwondingen aan
haar keel. Op diverse plaatsen in de paardenbak werden bloedsporen
aangetroffen.
Één van de agenten vertrouwde het niet helemaal en nam de foto's mee naar een in de buurt wonende patholoog van het NFI (Nederlands Forensische Instituut) Toen de patholoog de foto's zag, verklaarde hij dat de verwondingen zeer zeker mogelijk door een paard zouden kunnen zijn toegebracht, maar adviseerde sectie op het lichaam om zaken uit te sluiten.
De dienstdoende officier van justitie dacht daar anders over en gaf geen toestemming voor sectie. De conclusie van de schouwarts gaf aan dat het zeer goed mogelijk was dat Larissa was overleden aan de gevolgen van paardenbeten. Het onderzoek werd daarmee afgesloten.
Larissa werd begraven en het dossier ging in de la.
Graag gezien
Larissa Dumont en Jetalito Jet Set waren de laatste vijf jaar een graag gezien duo op tal van Western-evenementen, waarbij ze vooral de laatste twee jaar nogal wat prijzen in de wacht sleepten.
Een aantal insiders gaven aan dat de 8-jarige Jetalito Jet Set al jaren bekend was als nukkig en bij tijden agressief gedrag vertoonde.
Larissa's vroegere bijrijdster Anne Matron zei hier het volgende over:
“Hij vertoonde dat typisch bijterige hengstengedrag al van jongs af aan. Hij beet als ‘ie in een kwaaie bui was naar alles wat in zijn buurt kwam. De meeste mensen waren daarom als de dood voor hem en durfden niet in zijn buurt te komen. Larissa kende zijn agressieve nukken en was er absoluut niet bang voor. Als hij hapte, gaf ze hem gewoon ongenadig op zijn donder,”
De conclusie werd al snel getrokken: de hengst zou Dumont hebben gedood door een beet in de nek tijdens de training. Jarenlang werd het paard aangeduid als de "horrorhengst" en de politie adviseerde de nabestaanden het paard te laten afmaken. :
“Dit dier is levensgevaarlijk en onberekenbaar. Het was alsof het slachtoffer door een roofdier te grazen was genomen…”
Interview
Driekwart jaar na de dood van Larissa deed haar toenmalige vriend Ronald zijn verhaal.
Hij
vertelde weinig van paarden af te weten. Larissa had vlak voor het
rijden
gezegd dat ze met sporen op Jetalito zou gaan rijden. Ronald had haar
van een afstand in de gaten gehouden. Na ongeveer vijf minuten
probeerde Larissa af te stijgen en nog eens tien minuten later begon hij
zich ongerust te maken omdat hij ‘haar niet meer zag’.
Hierop
liep hij naar de buitenbak, waar hij het paard stil zag staan en
zijn vriendin op de grond zag liggen. Hij dacht eerst dat ze
bewusteloos was, maar toen hij haar verwondingen zag wist hij dat ze
dood was. Hij verklaarde dat het paard bloed om zijn mond had.
Op het moment dat de politie arriveerde, was Ronald nog volledig in shock.
De dag erna ging Ronald op zoek naar aanwijzingen, maar hij vond niets waarop wees dat Larissa was gebeten. Hij zag wel dat één van de stijgbeugels van het zadel beschadigd was en constateerde dat Larissa van het paard was gevallen, in de beugel is blijven hangen en ‘met haar hoofd tegen een blok aan was geslagen’.
Een aantal westernruiters concludeerden dat Larissa waarschijnlijk niet eens op haar paard heeft gezeten, omdat de amazone gymschoenen droeg, iets waar een ervaren amazone niet mee gaat rijden. Om de schoenen zaten sporen, die waren zo strak aangesnoerd dat het ijzeren deel op de achillespees drukte, wat veel pijn doet. Ze melden ook dat het paard 'ongewoon' was opgezadeld, alsof het door iemand was gedaan die geen verstand van paarden heeft.
De patholoog gaf nog een reden waarom het sleepverhaal niet klopt.
“Dan had het letsel er totaal anders uitgezien. Bijbehorende sleep- en bloedsporen zijn er blijkens de foto’s niet in de manege. De ligging van het slachtoffer en het bloedpatroon op haar kleding, rond het lichaam, op de sporenriempjes en op het paard stroken niet met dit verhaal. Alles wijst erop dat de vrouw elders is omgebracht en later is neergelegd. Het slachtoffer was nadat ze de verwondingen op liep niet meer in staat nog een stap te verzetten, laat staan haar paard af te zadelen.”
Larissa’s vriend gaf namelijk aan Jetalito ongezadeld te hebben aangetroffen, maar de toegesnelde politie had bij het bloedbad geconstateerd dat het dier wél een zadel op zijn rug had. Larissa kan, gezien haar bizarre verwondingen, haar paard onmogelijk nog zelf hebben opgetuigd. Dat doet vermoeden dat iemand anders dat heeft gedaan en zaken in scene heeft willen zetten.
Volgens een belangrijke getuige ging het al een tijdje niet goed
tussen Larissa en haar vriend. Hij vertelt dat Larissa’s vriend haar
probeerde te dwingen te stoppen met de paarden en dat ze daarom een punt
achter hun relatie wilde zetten. Na haar dood kreeg de man een deel van
haar erfenis en verdiende hij geld aan de verkoop van haar paarden.
De familie heeft nooit iets te horen gekregen over de details van de
dood van Larissa.
“De politie liet ons geen foto’s zien en daarom gingen we altijd uit van een ongeluk. Nu blijkt het dat er wellicht sprake is van een misdrijf en wij vinden dat de politie alsnog onderzoek zou moeten instellen. Want als het moord was, loopt wel een dader vrij en onbestraft rond.”
Afmaken
De nabestaanden hadden in eerste instantie besloten het "moordpaard" zo snel mogelijk te laten afmaken, maar hebben ze daar uiteindelijk van af gezien. Volgens deskundigen bleek het paard helemaal geen agressieve aard te hebben, ondanks eerdere uitspraken.
Jetalito
Jet Set overleed 11 jaar na de dood van zijn voormalige eigenaresse, in
april 2008. Hij stierf "in het harnas", toen hij een hartstilstand
kreeg tijdens het dekken van een merrie.
2014
Met het verstrijken van de tijd rijzen twijfels over haar doodsoorzaak. Beschuldigende vingers gaan richting haar vriend. Hij zou uit zijn op haar geld, dat zij al jong erfde nadat haar ouders de dood vonden bij een auto-ongeluk.
In 2014 besluit het coldcaseteam het dossier te heropenen om vast te stellen of er een misdrijf is gepleegd en door wie. Tientallen getuigen werden verhoord en tientallen experts bogen zich over de beschikbare informatie.
Het bloed op de neus van het paard leek erop te zijn gesmeerd en het geheel lijkt in scene gezet door een amateur. De optuigingen van het paard en de kleding van Larissa kloppen niet. Volgens de verklaring van vriend Ronald, zou Larissa bij het rijden van de hengst zijn gevallen en vast blijven zitten in de beugels. Dit is niet mogelijk, aangezien het paard geen zadel op had en er dus geen sprake was van beugels.
Politiefoto's
Bij toeval kreeg toen een niet bij de zaak betrokken rechercheur, de
foto’s van Larissa's zaak onder ogen. Nadat hij de foto’s
eens goed had bekeken kon hij niet anders dan concluderen dan dat het eerste onderzoek onvolledig was geweest. De foto’s toonden volgens hem
aan dat Larissa hoogstwaarschijnlijk het slachtoffer van een misdrijf
was geworden.
Hij stelde de verantwoordelijken van zijn korps
(schriftelijk)van zijn bevindingen in kennis en verwachtte eigenlijk dat
men het onderzoek zou heropenen. Het duurde uiteindelijk heel lang
voordat hij een officiële reactie kreeg en die reactie was
zeer teleurstellend. De NFI had de zaak bekenen en zag geen reden om terug te komen op hun eerdere standpunt, namelijk : dat Larissa was overleden ten
gevolge van paardenbeten.
De zaak ging opnieuw op de plank, ten minste
bij politie en justitie.
Journalist
In 2014 kwamen diezelfde foto's in handen van Telegraaf journaliste Jolande van der Graaf. Zij ging vervolgens op onderzoek uit. Ze ondervroeg getuigen en reikte uit naar diverse deskundigen.
Een
dierenarts gaf aan het onlogisch te vinden dat het dier in de hals van
de vrouw had gebeten. Paardenbeten komen vaak op de arm voor, vrijwel
nooit in de nek. Bovendien zijn de tanden van een 8-jaar oud paard lang
niet meer zo scherp. Zelfs leden van de bereden brigade van de politie hadden zich verzet tegen de paardenbeten conclusie. Deze politiemensen hadden benadrukt dat paarden stompe
tanden hebben en bovendien geen mensen doodbijten.
Forensisch patholoog Denny Spendlove
heeft de foto's bekeken en concludeerde dat de verwondingen op het
lichaam klassieke snijwonden waren, aangebracht met een scherp voorwerp, zoals een mes.
Door een gapende wond was haar hoofd nagenoeg van de romp
gescheiden en op de binnen- en buitenzijde van haar rechterhand zaten
wonden.
Danny Spendlove oordeelt:
'In Larissa’s hals waren er meerdere scherprandige en diepe verwondingen, van oor tot oor. Nergens zijn paardentandafdrukken te zien. Dit zijn klassieke snijwonden, vrijwel zeker toegebracht met een mes. Dit is honderd procent een misdrijf. De wonden aan de rechterhand komen hiermee overeen. Deze vrouw heeft het wapen zien aankomen en nog geprobeerd zich te verweren. Bloeduitstortingen tonen veel geweld aan en opnieuw ontbreekt elk spoor van beten.'
Spendlove was er 100% van overtuigd dat het hier om een misdrijf ging en adviseerde het lichaam van Larissa te laten opgraven voor sectie.
Ook andere deskundigen bleken verbaasd over de conclusie van de politie destijds. Volgens hen kón er geen sprake zijn van dood door een paardenbeet.
Nadat van der Graaf een artikel in de Telegraaf publiceerde, maakte politie en justitie begin september 2014 bekend dat zij de dood van Larissa Dumont opnieuw zouden bekijken.
Heropend
Tot nu toe deden politie en justitie haar dood af als een ongeluk. De uitslag van het onderzoek van journaliste van der Graaf bracht ze op andere gedachten. De politiefoto's toonden Larissa's zwaar gehavende lichaam, de plaats van het misdrijf en van haar paard. Larissa's lichaam was zwaar toegetakeld en haar hals was zeer diep ingesneden. Larissa lag in een vreemde houding, ze had niet
alleen op haar lichaam bloed, ook op haar handen zaten diepe sneeën,
alsof ze een belager te lijf wilde gaan.
De foto's toonden ook dat het paard werd aangetroffen met een te klein hoofdstel om en een zwaar bit in. Hierdoor kon de mond van het dier niet of nauwelijks open. Volgens veterinaire experts was het paard daardoor niet in staat zulke verwondingen toe te brengen.
De sporen wijzen op een in scène gezette gruweldaad, om een misdrijf op een ongeluk te laten lijken.
Nieuwe getuigen verklaarden dat Larissa's paard een mak en zeer goed getraind paard was die zijn eigenaresse nooit te lijf zou gaan. Hoe anders is deze verklaring dan die voormalig bijrijdster Anne Matron deed in 1997.
Er kwamen aanwijzingen dat Larissa's toenmalige vriend Ronald betrokken zou zijn. Zijn verklaringen waren tegenstrijdig en zijn mogelijke motief geloofwaardig. Hij wilde dat zij haar paarden de deur uit zou doen. Voor de wedstrijdamazone was
dat onbespreekbaar, het maakte Larissa woedend. Na haar dood kon hij alsnog de paarden verkopen en de opbrengsten opstrijken.
2015
Ronald
is dan inmiddels 40, hun zoon Dylan is 20. Beiden wonen dan niet meer in
Nieuwveen.
Ondanks dat politie en justitie uit gaan van een noodlottig ongeval, wordt haar lichaam halverwege maart opgegraven en naar het NFI gebracht, waar het werd onderzocht met de nieuwste opsporingstechnieken.
Daarnaast zou het 15 man sterke Cold Case Team van de politie-eenheid Den Haag het tactische onderzoek doen. Men zou onder meer de door de Telegraaf opgespoorde getuigen en deskundigen horen.
Volgens het heropende onderzoek kwam Dumont om het leven door een ongeluk. Waarschijnlijk is ze komen vast te zitten in de stijgbeugel doordat haar voet erdoorheen gleed. Haar verwondingen zijn volgens het OM veroorzaakt door een uitstekende schroef of spijker in de bak waar zij met haar paard reed.
Schoenen
In artikelen in De Telegraaf werd gesuggereerd dat Larissa niet op haar paard had gereden, omdat ze sportschoenen droeg. Uit nieuwe getuigenverklaringen blijkt dat de vrouw wel degelijk op haar paard zat. Ze zou verschillende keren zijn gewaarschuwd dat het gevaarlijk is om met sportschoenen te rijden en het OM denkt ook dat die schoenen een rol hebben gespeeld bij het ongeluk.
Omdat
het paard waarschijnlijk is doorgelopen nadat de vrouw haar hoofd had
gestoten, zijn haar relatief kleine verwondingen volgens het OM
waarschijnlijk vergroot door een uitstekende spijker.
Mr. Bones
Arts en forensisch-antropoloog Reza
Gerretsen, ook wel Mr. Bones genoemd, kan aan de hand van botten meer vinden dan wie dan ook.
Wereldwijd gezien is zijn kennis en kunde uniek. Reza Gerretsen heeft ook deelgenomen aan het forensisch onderzoek naar de slachtoffers van vlucht MH17 en heeft
al heel veel moordzaken opgelost. Vanwege de ontstane twijfels, buigt hij zich nu over de oorzaak van
de dood van Larissa Dumont.
Op basis van
de bevindingen van het NFI ontwikkelt de politie een aantal scenario’s
voor de dood van Dumont. Gerretsen en zijn collega’s schatten in hoe
aannemelijk die scenario’s zijn. Het NFI doet ook aanvullend onderzoek
zodat eventuele nieuwe vragen die opkomen ook kunnen worden beantwoord.
Een en ander wordt in een uitvoerig verslag vastgelegd, dat naar het
Openbaar Ministerie gaat. Daarna volgt de herbegrafenis van Dumont. De
politie zegt ruim de tijd te willen nemen voor het onderzoek.
Reza hield de opgraving nauwlettend in de gaten. Hij verteld dat het belangrijk is om te zien hoe een lichaam wordt aangetroffen en welke veranderingen ontstaan als gevolg van de opgraving.
Als Gerretsen en zijn collega's niets vinden,
vindt niemand iets, zeggen kenners. De politie realiseert zich terdege dat de heropening van de zaak en het opgraven van de resten zeer ingrijpend zijn, maar voelt zich verantwoordelijk om duidelijkheid te scheppen voor de nabestaanden. Ook in de paardenwereld blijft de zaak voor opschudding zorgen.
Microanalyse
Met zowel een lichtmicroscoop als met een
elektronenmicroscoop wordt onderzoek gedaan naar microsporen die
duidelijkheid kunnen verschaffen over de doodsoorzaak. Reza Gerretsen en
zijn team richten zich op de botten. Die worden schoongemaakt, daarna
met het blote oog bekeken en vervolgens met een elektronenmicroscoop,
totdat ieder detail is onderzocht. Microanalyse van invasieve trauma's,
heet dat. De onderzoekers speuren naar beschadigingen van de botten en
bijvoorbeeld microscopisch kleine sporen van een slag- of steekwapen.
Dergelijk onderzoek bestaat inmiddels 10 jaar in Nederland en was in
1997 nog niet voorhanden. "Het is top off the bill wat we hier doen, ook
wereldwijd gezien,'' zegt Gerretsen.
Zelfs als het onderzoek
niets oplevert, zegt dat wel degelijk iets. Dat zou
namelijk de theorie ontkrachten dat Larissa is omgebracht met een scherp
voorwerp. Zulke verwondingen zouden met de huidige onderzoekstechnieken op de botten te zien moeten zijn.
Conclusie
Het Nederlands Forensisch Instituut heeft bij onderzoek op de
resten van Larissa helemaal niets gevonden dat wijst in de richting van
een misdaad. Het Openbaar Ministerie neemt die conclusies over en doet
alle andere opties rond haar dood daarmee af als fabels. Waar in 1997 het paard verantwoordelijk bleek voor haar verwondingen, concludeert men nu dat het paard onschuldig is.
Waarschijnlijk stierf Larissa door een noodlottige samenloop van
omstandigheden in haar paardenbak. Mogelijk is Dumont met haar voet door
de beugel van het zadel van haar paard geschoten en daarna met haar
hoofd tegen een spijker in de rijbak gestoten. Met die conclusie komt
een definitief einde aan bijna twintig jaar onzekerheid in de bizarre
voormalig cold casezaak, die het Nieuwveense Blokland in haar greep
hield.
2019
"Het meest frustrerende was dat het OM opnieuw geen serieus onderzoek deed. Er was geen enkele onderbouwing waarom de paardenbeet ineens niet meer klopte. Verklaringen van belangrijke getuigen werden door het cold caseteam van de politie Den Haag niet gehoord. Bovendien klopte de uitleg van Larissa's dood niet.
Er was maar één getuige die een spijker had gezien. Maar wat diegene precies had gezien, bloed of haar, wist die persoon zelf ook niet meer precies toen ik daarnaar vroeg. Er is zelfs geen foto van die spijker.""
Van der Graaf laat het er niet bij zitten en schakelt opnieuw experts in.
Nederlandse en Amerikaanse deskundigen, onder wie meerdere forensisch
pathologen en enkele oud-medewerkers van de FBI, krijgen de informatie
van de zaak Dumont te zien. En iedereen bevestigt: er is geen sprake
van letsel door een spijker. Een spijker laat heel andere verwondingen
achter.
Ze komen tot de conclusie dat het hier om een misdrijf gaat en vinden het onbegrijpelijk dat het OM blijft vasthouden dat het niet zo is.
Het OM verklaard dat er destijds uitgebreid onderzoek gedaan is, waarbij meerdere deskundigen zijn ingeschakeld en gehoord. Dit leidde tot de conclusie dat er geen sprake was van een misdrijf.
Doofpot
Volgens Van der Graaf probeert het OM in zaken als die van Larissa eigen fouten te verdoezelen, dit was zij al in vele andere zaken tegen gekomen. Ze geeft aan dat het nodig is om een onafhankelijke commissie in te schakelen.
Een delegatie uit de Tweede Kamer is het met haar eens en vraagt minister van Justitie en Veiligheid Ferdinand Grapperhaus om opheldering. De zaak-Larissa Dumont wordt specifiek benoemd. De Kamerleden vinden
het "zeer onbevredigend" dat deze zaak niet door politie en OM werd en
wordt beschouwd als misdrijf, en dat geen serieuze stappen zijn gezet om
andere scenario’s te onderzoeken. Zeker gezien de zeer serieuze kanttekeningen
van allerlei getuigen en deskundigen.
Journaliste Van der Graaff sprak met Veronique, een goede vriendin van Larissa. Zij heeft nooit geloofd in de verklaringen van de autoriteiten wat betreft de doodsoorzaak, maar pas in 2019 ontdekte ze dat dit ook de officiële conclusie van de politie was.
"Niemand wist wat er precies gebeurd was. Maar dat de opsporingsdiensten met zo’n belachelijke verklaring kwamen, maakte mij behoorlijk pissig. Ik dacht eerlijk gezegd dat het een sensationele krantenkop was."
Toen de zaak in 2014 heropend werd, besloot ze een verklaring bij de politie te geven.
"Een maand voor haar dood was er brand bij Larissa", herinnert Veronique zich. Dat vond ze verdacht. "Naar mijn idee bestaat er een relatie tussen die brand en haar dood. Die vermoedens heb ik altijd gehad."
Maar in de jaren na haar verklaring werd Veronique nooit benaderd
door het OM voor een toelichting.
"Dat vond ik raar. Het lijkt mij namelijk belangrijke informatie. Ik ben kotsmisselijk doordat er steeds weer wordt opgerakeld wat er mogelijk met Larissa gebeurd kan zijn. De manier waarop het OM en de politie met de zaak van Larissa zijn omgesprongen is op zijn minst zeer onzorgvuldig. Zoek het nu eens tot de bodem uit!"
Toeval?
Enkele weken voor het fatale ongeluk had er een brand gewoed in de boerderij waar Larissa met haar zoontje en toenmalige partner woonde.
Op dat moment waren alleen Larissa en haar zoontje thuis. De twee lagen boven te slapen en konden door de brandweer worden gered. Larissa werd toen met ademhalingsproblemen overgebracht naar een ziekenhuis. De brand was vermoedelijk ontstaan door een constructiefout in de schoorsteen, maar ook bij één van de toegesnelde brandweerlieden bleef daar twijfel over te bestaan.
Volgens haar vriendinnen had Larissa zelf het vermoeden dat de felle zolderbrand was aangestoken en was zij erg bang dat haar iets zou overkomen, ze voelde zich ernstig bedreigd. Rond datzelfde moment bleek een ex-partner van Larissa zich met criminele activiteiten bezig te houden en kwam in het buitenland vast te zitten.
2020
De tweede kamer komt met antwoorden op hun gestelde kamervragen:
2021
De achternicht verklaard:
“Voor ons als familie is het onverteerbaar dat de moord op Larissa niet serieus door politie en justitie wordt onderzocht. Larissa was een bruisende vrouw die middenin het leven stond. Een en al ambitie, was ze, met allerlei toekomstdromen over haar zoontje, paarden, wedstrijdrijden en haar boerderij. Niemand mag straffeloos uit het leven worden gerukt door toedoen van een ander. We hopen dat het College van procureurs-generaal alsnog een serieus politieonderzoek laat instellen. En dat er na zo’n lange tijd alsnog gerechtigheid komt voor mijn achternichtje.”
Zoveel vragen
Zelfs na het heropenen van het onderzoek in 2015 stelde de beloofde diepgravende naspeuringen weinig tot niets voor. Vriendinnen van Larissa zijn nooit als getuigen gehoord en het twee decennia volgehouden paardenbeet-scenario werd na gevonden beschadigingen op Larissa's skeletdelen plotseling wél van tafel geveegd, zonder enige uitleg. Ook het spijker-en-sleep scenario kon de vele diepe snijwonden op verschillende plekken van haar lichaam niet verklaren, maar werd niet verder onderzocht. Alle deskundigen zeggen ervan overtuigd te zijn dat Larissa Dumont met een mes is aangevallen. Blijkens diepe snijwonden in haar hand, probeerde de vrouw zich te verdedigen. Na een vermoedelijke wurgpoging heeft de dader haar volgens de 8 experts de hals afgesneden, daar had Larissa een diepe, kaarsrechte en horizontale snijwond.
Veronique en Jolanda waren beiden jarenlang bevriend met Larissa Dumont. Net als het slachtoffer deden zij destijds aan westernrijden. De drie vrouwen kwamen elkaar voortdurend tegen op wedstrijden en bij demonstraties. Jolanda en Larissa spraken elkaar wekelijks. Ook Veronique had een zeer hecht contact met haar vriendin. Larissa en zij kenden elkaar al vanaf hun tienerjaren.
Jolanda zou in 2014 door het coldcaseteam Den Haag worden gehoord. Dat gebeurde echter niet. Ze werd tot haar verbijstering afgebeld door een rechercheur die haar vertelde geen toestemming van zijn meerderen te hebben gekregen om haar verklaring op te nemen.
En Veronique legde vijf jaar geleden een belangrijke getuigenis af bij
de politie in haar woonplaats. Daarin benadrukte zij grote twijfels te
hebben bij de eerdere brand in Larissa’s huis. De agenten zouden die verklaring doorsturen naar het Haagse
coldcaseteam. Maar ook daarna bleef het stil.
Waarom werden zij niet verhoord?
Waarom blijven het OM en NFI hardnekkig bij hun spijker-sleep therorie, terwijl alle experts anders verklaren?
Waarom is de rol van toenmalig partner Ronald niet verder onderzocht?
Update:
Het College van procureurs-generaal
liet inmiddels weten de aangifte van de journalist en
oud-rechercheur te hebben ontvangen en die tevens te hebben doorgestuurd
naar
de afdeling Bestuurlijke Juridische Zaken van het Parket-Generaal.
Het is weer afwachten.
Bronvermelding:
www.ad.nl
www.bokt.nl
www.waarheidsvinding.com
www.bitmagazine.nl
verenigingeigenpaard.nl
pasteurella.blogspot.com
panorama.nl
nos.nl
www.omroepwest.nl
www.rtlnieuws.nl