Kerstavond 2019.
De gloednieuwe feestjurk hing al klaar, de vriezer stond vol met ijstaart, de cadeautjes waren volop ingeslagen en lagen in de auto op een laagje pakpapier te wachten.
Nog één avondje werken …
————————————————————————————————————————————-Luister hier naar de MoordMoment PODCAST ————————————————————————————————————————————-
Kerstavond in Grand Café “De Twee Wezen” in Hengelo.
Na een gezellige, maar drukke dienst in de keuken, neemt 27-jarige Chantal de Vries nog gezellig een afzakkertje met haar collega’s. Rond 02:00 uur ‘s nachts is het tijd om te gaan. Ze wenst iedereen fijne feestdagen en loopt ze naar haar Volkswagen Polo; een wandeling van een minuut of 6.
Wanneer ze wil instappen, grijpt iemand haar plotseling van achteren vast en steekt 7 keer op haar in. Een ijzingwekkende doodskreet ontsnapt aan haar keel, waarna de dader direct op de vlucht slaat en haar bloedend achter laat. Gelukkig is er een ooggetuige die zich over haar ontfermt en eerst hulp verleend. Helaas is ze niet meer te redden, de verwondingen zijn te groot.
Daar, op de koude stoep overlijd ze.
De aangesnelde politie kan niets anders doen dan haar dood vaststellen.
112-melding
Enkele minuten na de moord komt er bij de hulpdiensten een 112-melding binnen, vanaf een locatie in de wijk áchter het plaats delict. In dit telefoontje beweerde een 27-jarige man óók een slachtoffer te zijn van ditzelfde steekincident. Het verhaal klinkt warrig. De politie gaat ter plaatse om de man te ondervragen.
Deurbel
1e Kerstdag. In de vroege ochtend gaat bij de ouders van Chantal de deurbel. In een flits ziet vader Bert dat de auto van Chantal er niet staat. Wanneer hij de voordeur opent en 2 agenten ziet staan, weet hij instinctief dat er iets niet goed is. Bij het aanhoren van het verschrikkelijke nieuws, valt Bert huilend op de grond. Terwijl de agenten hem op de bank in de huiskamer tillen, blijft moeder Herriët vol ongeloof in de deuropening staan. Wanneer de ouders wat bij zijn gekomen en ze horen dat Chantals lichaam, voor onbepaalde tijd naar Rijswijk zal worden overgebracht voor onderzoek, eisen ze haar nog 1 keer te zien. Het strenge protocol werd doorbroken en de officier van justitie gaf toestemming om het plaats delict én Chantals lichaam, vanaf een afstand, te zien.
Aanhouding
Later op de dag kan aan de familie worden gemeld dat er een verdachte is aangehouden. Het blijkt de man te zijn die de 112-melding had gedaan. Zijn verhaal bleek zowel warrig als zeer verdacht. Bovendien rook de man zwaar naar alcohol.
Uit de opgevraagde camerabeelden van omwonenden werd duidelijk dat de aangehouden 112 beller inderdaad méér was dan een toevallige aanwezige. Het bleek te gaan om de 27-jarige Wim/Willem V. uit Hengelo. Wim V. was geen onbekende in de wijk en werd door buurtbewoners veelal getypeerd als “verward”. Daarnaast klopte zijn uiterlijk bij het signalement die beide ooggetuigen hadden gegeven.
Volgens kennissen leidde de Hengeloër een teruggetrokken bestaan en was het vaak lastig contact met hem maken. Wim woonde zelfstandig, maar kreeg daarbij begeleiding van hulpverleners.
Ooggetuigen
Op het moment dat de steekpartij plaatsvond, had een ooggetuige geprobeerd de dader te overmeesteren. Dit mondde uit in een wilde vechtpartij waarbij de dader zijn duimen hard in de ogen van de getuige had gedrukt. Hierbij werd luidkeels geschreeuwd en gegild.
Op dit tumult was een 2e ooggetuige afgekomen. Die was op dat moment op bezoek bij zijn vriendin. Vanaf het balkon zag hij iets wat leek op een vechtpartij en is direct naar buiten gerend. Zodra hij in het zicht van de vechtende mannen kwam, was Wim V. er vandoor gegaan.
Wim had een uiterst verwarde indruk op beide getuigen gemaakt en had een flinke hoofdwond aan de vechtpartij overgehouden.
Juridisch
Het antwoord: "Ja, ik heb haar gedood"
Het strafproces krijgt echter later een bizarre wending als Wim ineens zegt dat hij zich niets kan herinneren en dat al zijn eerdere verklaringen zijn verzonnen en gebaseerd op gokwerk.
Dan worden de camerabeelden van de omwonenden getoond aan de aanwezigen. Wanneer Chantals doodskreet klinkt, gaat er een golf van afschuw door de rechtszaal. Gevolgd door een ijzige stilte.
Wim V. had in eerste instantie de opnamen niet willen zien, maar was door meerdere parketwachters geboeid de zaal in gesleurd. Tijdens het tonen van de beelden had hij zijn hoofd afgewend, maar uiteindelijk lukt het de rechtbank hem naar het tv-scherm voor hem te laten kijken. Op de beelden was Wim te zien, zwalkend door de straten, een fles sterke drank in zijn hand, op enkele seconden afstand achter Chantal aan lopend. Wim buigt zijn hoofd, zit luid op zijn stoel trillen en te snikken en schud zijn hoofd als hem vragen worden gesteld.
Zelf zegt hij inderdaad flink te hebben gedronken die avond. Een halve liter Wodka en een stuk of 8 biertjes. Hij kan het zich niet goed herinneren, maar zweert dat hij Chantal niet vaker dan 1x had gestoken, “ergens in de borstregio”.
Verderop in het proces geeft hij toe dat hij nooit van huis ging zonder een mes op zak, dat hij regelmatig last had van een “vol hoofd” en dat hij een gevaar vormt voor de samenleving en beter opgesloten kan worden.
De fatale avond
Wim V. had kerstavond doorgebracht in cafe “De Nul”, op steenworp afstand van cafe “De Twee Wezen”, waar Chantal werkte. Volgens Facebook checkte hij daar die nacht in om 8 voor 1. Chantal werd om 2 uur doodgestoken. Wim en Chantal kenden elkaar niet. Ze was een toevallige voorbijganger op het verkeerde tijdstip, op de verkeerde plek.
Wim had haar die nacht naar haar auto zien lopen en was haar gevolgd. Op het moment dat ze de deur van haar auto had geopend, had hij haar van achteren vastgegrepen en haar 7 keer met een mes in haar nek en borst gestoken. Toen ze op de grond zakte, was hij bovenop haar geklommen en had geprobeerd haar broek naar beneden te schuiven. Op dát moment kwam de eerste ooggetuige tussenbeide en ontstond de vechtpartij. Toen ook een 2e getuige er bij kwam, sloeg Wim op de vlucht en belde 112 om te vertellen dat hij zojuist was overvallen en wees daarbij de eerste ooggetuige aan als dader. Daarna had hij het mes en zijn met bloed doordrenkte trui weggegooid.
Het 23 cm lange zakmes werd later teruggevonden in een naburige vijver.
Het mes bevatte DNA van zowel de dader als het slachtoffer. De rode trui bleef spoorloos.
 |
| De Twee Wezen - Hengelo |
Voorbedachten rade
In voorbereiding van de eerste rechtszitting werd de route nagelopen die door Chantal die fatale nacht had afgelegd. Hiermee wil justitie aantonen dat V., tijdens de duur van de minutenlange wandeling, alle gelegenheid had om zich te bedenken. In dat geval is er sprake van voorbedachte rade en dus moord, volgens het O.M.
De zoekgeschiedenis op de computer van Wim V toonde aan dat hij een jaar voor de moord al een artikel had opgezocht over “de meest bloedige kerstmoorden” en bleek hij gefascineerd door wapens en dan met name: messen. Bij het doorzoeken van zijn woning werden 7 grote messen gevonden. Tevens werd er ruim 800 kinderporno afbeeldingen en video’s aangetroffen op de computer van Wim V. Dit werd in het onderzoek meegenomen vanwege de mogelijke poging tot verkrachting.
Wim zelf gaf aan te leiden aan geheugenverlies en had, naar eigen zeggen, daardoor onbedoeld wisselende verklaringen gegeven. Zo had hij details gegeven in politieverhoren die hij in de rechtbank stellig ontkende. Naar eigen zeggen stond hij open voor volledige medewerking en wilde hij alles vertellen en delen wat hij wist. Vervolgens weigerde hij mee te werken aan psychische onderzoeken in het Pieter Baan Centrum en riep hij naar de rechters dat zij “de tering konden krijgen”.
 |
| Tatoeage op de arm van moeder Herriët |
Zorginstelling
Wim V. stond onder toezicht van zorgorganisatie ‘De Zorgstal’ in Radewijk, een buurtschap bij Hardenberg. Nadat hij eerst in zijn geboorteplaats Almelo werd behandeld, werd hij op een gegeven moment tegen zijn zin overgeplaatst naar een appartementje in de binnenstad van Hengelo; een stad waar hij juist een grondige hekel aan had. Daar woonde hij samen met enkele andere cliënten, waarbij iedereen z'n eigen kamer had.
Tijdens de politieverhoren schetste Wim het beeld dat het 'begeleid wonen' in de praktijk niet veel meer voorstelde dan dat een begeleider die op gezette tijden even langs kwam voor een praatje.
Drie voormalig begeleiders van de zorginstelling “De Zorgstal” in Radewijk gaven aan dat Wim V een explosief karakter had. Ze hadden hun zorgen geuit toen bekend werd dat Wim zelfstandig ging wonen, maar hadden nooit verwacht dat het op moord zou uitdraaien. De begeleiders waren ook op de hoogte van zijn fascinatie voor messen en van zijn seksuele obsessies. Dit werd gemeld en was bekend bij de directeur, maar die wuifde het weg: “Het gaat hartstikke goed met Wim”
De inspectie voor gezondheid eiste een onderzoek naar de zorginstelling en de begeleiding met de vraag in hoeverre de instelling verantwoordelijk kon worden gehouden. Maar voordat dit onderzoek goed en wel was opgezet, was de zorginstelling failliet gegaan.
Uitspraak
Wim V. werd tot 18 jaar celstraf veroordeeld, mét dwangverpleging.
Hoewel gedragswetenschappers van het Pieter Baan Centrum (PBC) geen exacte diagnose rond zijn psyche konden vaststellen - omdat hij de onderzoeken stelselmatig saboteerde - besloot de rechtbank dat een tbs-behandeling toch nodig is om de maatschappij "te beschermen tegen extreem gewelddadig gedrag".
Stel niet uit tot morgen, morgen kan te laat zijn.Te jong en volop in het levenMocht jij jouw droom niet meer belevenJouw werklust, liefde en glimlach op je gezichtZijn voor altijd in ons geheugen gegrift.Jij gaat nooit meer weg uit ons leven.
Chantal werd op 2 januari 2020 begraven in Almelo.
————————————————————————————————————————————-Luister hier naar de MoordMoment PODCAST ————————————————————————————————————————————-
Boevennieuws.pro
Tubantia.nl
Ad.nl
RTVOost.nl